Bugün çocuklarımızla sosyal etkileşimli oyunlar
gerçekleştirdik. Bu oyunları oynarken geçiş nesnesi olarak Sonbahar ünitemizi
destekleyen bir ara oyun geliştirdik
.
Geçiş nesnesi: Bir kutuya çocuklarla birlikte sayarak
kozalaklar attım. Ç”ocuklar bunları oyunumuzda göçmen kuşlardan kırlangıçlar
olarak hayal edelim”. Her oyunumuzun arasında onlar da göç yollarında bir
durakta dinlenecekler. Bakalım bu dinlenmeleri esnasında neler olacak?
Birinci oyun, Sandalyelerden bir kuş yuvası yaptım ve
kapısını açık bıraktım. Ben gözlerimi bağladım ve yuvanın önünde ellerimi
gelişigüzel hareket ettirerek kuşlara değmeye çalıştım. Yuvaya giren kuşlar
avcıdan kurtulmuş olur.
Oyunun bir turu tamamlanınca;
Geçiş oyunu; “bakalım göç eden kuşlarımız ne durumda?... O
da ne! Her zaman mola verdikleri ağaçlık alanı otel yapmak için kesmişler. Bu
yüzden bazı kuşlarımız besin bulamayacak ve barınamayacak. Ne yazık ki artık o
kuşlar yok.”
Birinci oyunu, bir tur daha oynadık.
Geçiş oyunu 2, “kuşlarımız uzun bir yolculuk daha yaptı ve
şimdi yemek molası verdiler. Su içtikleri dereye yukarıdaki fabrikadan zararlı
atıklar dökülmüş. Maalesef bir kısmı daha yola çıkmayacak.”
İkinci oyun, Karıncamız bataklıktan geçecek, ama dikkat
etmeli suya batmasın.
A noktasından B noktasına hareket edecek çocuklar eş olur.
Birinin göz bandı vardır, diğeri yanında ses ile “dur-sağ-sol-ileri” arkadaşını
yönlendirir. Önlerinde çeşitli engeller bulunmaktadır. Karıncanın buraya
değmeden yolu tamamlaması gerekir.
(Bu oyunu çocuğunuzla evde iki kişi de oynayabilirsiniz.)
İkinci oyun bir tur oynanır.
Geçiş oyunu 3, “kuşlarımız göçünü tamamlamadan önce son defa
mola veriyor. Bakalım bu sefer ne olacak?”
Bir avcı keyfi biçimde avlanmaktadır. Ve bu yüzden bu mola
yerinde de bazı kuşlar kalır ve sonunda kovamız içinde daha az sayıda kozalak
kalmıştır.
Soru: Çocuklar neden kuşlarımız eksik? Ne oldu onlara?
