Alkım çoğu
erkek çocuğu gibi hiper kahramanlara özenmektedir. Onlar gibi olmak isteyip,
hep güçlü olmak ve kazanmak istemektedir. Çiçekle parkta oturmuş konuşurken
Çiçek Örümcek adamın mahalledeki bakkal Necip Amca’nın yanında organik yumurta
satan bir dükkan açtığını söyler.
Alkım
Örümcek Adam’ın geldiğini öğrenince sevinçten deliye döner. Yolda Flamingo ve
Kedi ile karşılaşır. Alkım’a, Örümcek Adam’ın eskisi gibi olmadığını anlatmaya
çalışırlar ama Alkım onları dinlemez.
Bakkal Necip
Amca’nın yanına geldiğinde normal görünümlü birine Örümcek Adam’ı sorar:
Alkım:
Örümcek Adam’ı gördünüz mü?
Ö.A.: Buyrun
benim.
Alkım: Sizin
kıyafetleriniz örümcek adamınki gibi değil.
Ö.A.: Hep
aynı kıyafetlerle gezmekten sıkıldım. Üstelik hiç hava alamayıp, çok
sıkılıyordum.
Alkım: Ama
sen şimdi süper kahramana benzemiyorsun!
Ö.A.:
Sürekli kavga ve şiddet dolu ortamlarda bulunmaktan sıkıldım, üstelik taze köy
yumurtası satmak, insanlara sağlıklı besin sunmak da bir kahramanlıktır.
Alkım, büyük
hayal kırıklıkları ile döner. Yolda Kedi ve Flamingo’ya da bundan bahseder. Her
ikisi de tanıklık ettiği küçük kahramanlık hikayelerini anlatır.
Flamingo:
Benim kahramanın senin baban. Benim ayağım yaralı iken beni tedavi etti.
Kedi: Ben de
parkta çok ıslanıyordum. Bir çocuk beni şemsiyesinin altına almıştı. O da benim
kahramanım. (Bu anlatılanlar daha önceki oyunlarda yaşananlardan oluşmaktadır.)
Alkım, Çiçek
ile konuşur ve o zaman Örümcek Adam’a haksızlık ettiğini fark eder.
Çiçek:
Düşünsene Alkım. Kerem artık arkadaşları ile kavga etmemeye başladığında onu
daha çok sevmeye başlamadık mı?
Alkım: Evet.
Çiçek: O
halde Örümcek Adam’ın da artık dövüşmeyeceği bir hayat seçmesine kızmamalısın.
Alkım:
Haklısın, gidip ondan özür dilesem iyi olur.
Oyun, Alkım’ın
özür dilemesi ile son bulur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder